Wij zijn verhuisd van Paradise Lagoon naar Flower Garden. Hoe klinkt dat ? Beiden zijn beach resorts aan de zuidkust van Sri Lanka, de goudgele stranden, de golden coast. Onderweg reden we door Matara, waar onze schoonzoon Michiel in 2005 enkele maanden verbleef om te helpen aan de heropbouw na de verwoestingen aangericht door de tsunami van 2004. Inderdaad, als je hier aan deze stranden naar de golfslag van de zee kijkt, en dan achter je naar de toeristen, argeloos in hun strandstoelen, en daarachter naar de hotels en bungalows van de resorts, kan je je een voorstelling beginnen te maken van wat hier gebeurd is.
Wij kregen dit verhaal onderweg van een ‘bevoorrechte getuige’ als je dat zo mag noemen. Ik noem de man in dit verslag S.
Maar eerst kort de feiten heropfrissen. Op zondag 26 december 2004 vond een zeer zware zeebeving plaats in de Indische Oceaan, die een vloedgolf veroorzaakte die zich in verschillende richtingen over de Indische Oceaan verplaatste met ongeveer 230.000 doden als gevolg. De catastrofe wordt gezien als één van de ergste natuurrampen in de recente geschiedenis. De zeebeving deed zich voor om 7:58:50 lokale tijd (in Jakarta en Bangkok).Het centrum lag ongeveer op ongeveer
160 km ten westen van het Indonesische eiland Sumatra, op een ongebruikelijk geringe diepte van ongeveer 10 km in de Indische Oceaan.
De beving had een kracht van 9,3 waardoor de zeebodem zich met tientallen meters verplaatste. Daarmee was het de op vier na zwaarste zeebeving sinds 1900. Bij deze zware zeebeving ontstonden er drie grote vloedgolven of tsunami die zich in verschillende richtingen over de Indische Oceaan verplaatsten met een snelheid tot 900 km per uur. Waar de vloedgolf op land stuitte kon deze door het ondiepere water een hoogte van 10 meter bereiken. Sri Lanka was één van de zwaarst getroffen gebieden. De vloedgolf trof Sri Lanka frontaal, zoals je kan zien op deze animatie van de National Oceanic and Atmospheric Administration van de Amerikaanse regering.Druk hier voor animatie Het officiële dodental was meer dan 38.000. Eén miljoen mensen werden dakloos.
S. vertelt ons dat hij, 22 in 2004, net de job van zijn leven had gevonden. Hij werkte in een groot internationaal strandhotel in de buurt van Bentota. Hij had een roterende job: restaurantdienst, kamerservice, onderhoud van de tuin en het hotelstrand. De ochtend van 26 december had hij samen met zijn ploeg het strand opgeruimd en speelde ze nog een partijtje volleybal. Plots zag hij dat de golven omgekeerd ombogen, i.p.v. naar het strand toe, keerden ze terug naar de zee. De zee trok terug en het hotelstrand werd veel groter, er kwamen rotsen vrij die ze nog nooit gezien hadden. Ze waren er blij mee, “kijk eens wat een groot strand”. Maar dan kleurde het water bruin en begon enorm te stinken. De vogels floten niet meer, de atmosfeer voelde onheilspellend aan. Vervolgens zagen ze een muur van zeewater aanstormen. S. zette het op een lopen, voelde nog een harde por in zijn rug en dan ging het licht uit. Twee dagen later werd hij wakker in een hospitaal in Colombo, 28 december op de kalender. Er waren twee dagen weg gewist, twee dagen dat zijn vrienden en familie hem dood waanden. Hij herinnert zich vooral nog hoe blij dat hij was met zijn leven, ook al was hij zwaar gewond. Zijn leven was dan wel alles dat hij nog had, van zijn 16 vrienden collega’s waren er nog 2 over, het hotel was weg, zijn liefje was vermist, van zijn verblijfplaats vond hij zelfs het lapje grond niet meer terug, de motorfiets waarvoor hij gespaard had was weg en niet tegen een tsunami verzekerd. Niemand had ooit van het woord gehoord. Jaarlijks keert hij naar de plek terug om zijn vrienden te gedenken. Hier beginnen zijn ogen te blinken en komt de zakdoek boven. Hij begon aan een lange revalidatie. Uitgesloten dat hij nog ooit een job aanneemt in een strandhotel, hoe graag dat hij dat ook deed. Hij schoolt om en vindt een nieuw werk. Hij droomt ervan om ooit zelf een restaurant te hebben, dat is zijn levensdoel geworden.
Hij vindt ook een nieuwe vriendin, maar zij is katholiek en zijn familie streng boeddhistisch. Een groot probleem in een samenleving waar familie, respect voor ouders, geregelde huwelijken, voorouders en wedergeboorten allemaal zo belangrijk zijn. Het conflict met zijn ouders loopt op, bovendien is zij wees, geen schoonfamilie om mee te onderhandelen, enz… Het koppel zet door, geen van beiden bekeert tot de andere godsdienst, ze beslissen elkaars geloof te respecteren, trekken er vandoor en plaatsen de ouders voor een voldongen feit. ‘Pa, ma, we zijn getrouwd.’ Dan komt de eerst baby, weerom grote problemen, rond godsdienst, rituelen, naamgeving, … enz. Het koppel besluit een eigen woning te zoeken, ook al kunnen ze zich dat nauwelijks permitteren. Maar alleen zo hoopt hij hier uit te geraken zonder ook nog zijn ouders te verliezen. Ondertussen gaat hij mee naar de kerk, en zij mee naar de tempel. Hij vraagt me op de man af, “what is your advice, what should I do?’ Maar ik ben sprakeloos. Thank you S. for sharing this with us. Ik denk er nu nog over na, in dit luxueuze beach resort.
De foto’s van de beach resorts volgen later, het internet is hier traag, en bovendien passen de foto’s niet bij dit verhaal.
Sri Lanka 